ΣΝΑΚ ♥

Και οχι δεν προκειτε για ενα σνακ..αλλα για την ΣαραΝιναΑποστολιαΚατερινα ;)



Ειναι νοστημες αλλα δεν τρογονται;ρ Ειναι τα μαναρακια μου μπρε συ :)



                       Σαρααα ♥ 




Την ξερω περιπου 8 χρονια..τι συγκινιτικο :') Ειναι ξανθια, με γαλανα ματια, σκετο κουκλι :* Χωρις αυτη η παρεα θα πνιγει στη λύπη..γιατι ειναι ο καραγκιοζης της παρεας.Ενα λεπτο με το Σαρακι και θα γελας ολη μερα, ολη νυχτα...Ρε Κατ αυτη η Σαρα θα σε τρελανειιιιι Γαμωτιιι ! ;ρ

Μια ατακα της Σαρας : Γωγω: Ο κοκος λεει οτι το βυζακι μου ειναι τριγωνικο..μπορεισ να παιξεις και τα καλαντα ειπε ο *****
 Σαρα : Ναι..το τριγωνο τον Βυζουδων !


                        Αποστολια ♥




Την ξερω 2 και κατι ψιλα αλλα τα ρεστα δικα σας (made in Sarah) Με το που την ειδα, βασικα με το που ειδα τον αδερφο της ειπα οπππ εδω ειμαστε..μαυτη θα κανω παρεο και μπικινι (sarah too) Ειναι ξαστανοξανθια αλλα εχει λιγη χαρη προσ το ξανθο οπως και η σαρα :* Ματια καστανα και υψος σκλεναρικοβα..

Μια ατακα της Αποστολιας : "Βλεπαμε θριλλερ εκεινη την ωρα και η γωγω κλασσικα δούλευε την Αποστολια και επειδη η Γωγω κλανει μεντες και φασκομιλα και γενικα κλανει πολλα βοτανα η Αποστολια της ειπε : - Σκασε ! Γιατι αμα σε τρομαξω θα φοβηθείς !




                           Νιναααα ♥




Την ξερω περιπου ενα και κατι χρονο..στην αρχη η μια μισουσε την αλλη..ηθελε και να με δείρει :'(  
Αλλα μετα δεν ξερω τι εγινε και γιναμε αχωριστες..τελικα καπου χρησίμευσε ο ξερεις ποιος...την αγαπαω παρα πολυ αν και την ξερω λιγο..Ειναι καστανη με ανταυγιες και μελι ματια..εχει πλουσιο εξωτερικο κοσμο και εχει ενα τελειο χαμογελο :)

Ατακα της Νινας : Το κρανειο μου θα παθει καρκινο του μαστου !

             

                                     "αξίες όπως η φιλία η αληθινή …σου ομορφαίνουν τη ζωή"

Φίλοι-Φίδια !

Είναι αυτοί που τους τρέφεις χρόνια στον κόρφο σου!
Είναι αυτοί που στο παρελθόν σε ξαναπούλησαν, αλλά τους ξαναδέχτηκες!
Είναι αυτοί που το «παίζουν» χαλαροί αλλά το κόμπλεξ κυλάει στις φλέβες τους…
Είναι αυτοί που δεν αντέχουν την παρέα ούτε καν με τον εαυτό τους, πόσο μάλλον με τους άλλους…
Είναι αυτοί που σκάβουν το λάκκο σου και στο τέλος πέφτουν οι ίδιοι μέσα…
Είναι αυτοί που δηλώνουν «φωτεινοί παντογνώστες» ενώ στην πραγματικότητα το «σκοτάδι» σε τρομάζει στο βλέμμα τους…
Είναι αυτοί που σε αγκαλιάζουν σφιχτά και σου χαϊδεύουν τα μαλλιά και ταυτόχρονα ψάχνουν που είναι η καρδιά σου για να χώσουν το μαχαίρι τους…
Είναι αυτοί που νομίζουν ότι μπορούν να περπατήσουν με βρώμικα πόδια στο μυαλό σου…
Είναι αυτοί που έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι καλύτεροι από σένα γιατί το αντίθετο τους καταρρακώνει…
Είναι αυτοί που αγαπάνε το «αρχηγιλίκι» και όταν νιώθουν ότι το χάνουν δεν διστάζουν να πουλήσουν και την ίδια τους τη μάνα για να το πάρουν πίσω…
Είναι αυτοί που στο τέλος θα μείνουν μόνοι αλλά μέχρι τότε θα κάνουν τα πάντα για να παρασύρουν κι εσένα στο «τέλος» τους…
Είναι αυτοί που φοράνε τη μάσκα του «κοινωνικού» και διοργανώνουν συνεχώς events, φοβούμενοι πως μια μέρα αναπόφευκτα θα μείνουν μόνοι τους…
Είναι αυτοί που βάζουν στο στόμα τους τα «ιερά και τα όσια» σου, μιας και αυτοί δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο…
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΙΑ, ΤΟΥΣ ΛΥΠΑΜΑΙ!
Ίσως γιατί το δηλητήριο ποτίζει πρώτα το δικό τους αίμα…
Ίσως γιατί όταν έχεις έστω και έναν αληθινό ΦΙΛΟ, ο φίλος- φίδι δεν μπορεί να σε μαχαιρώσει…
Κι εγώ έχω παραπάνω από έναν αληθινό φίλο…!


ΣΑΝ♥

σε πουλάνε για πλακά..το λίγο τους είναι τόσο μεγάλο όσο κ το συμφέρον τουσ. Οι χειρότεροι είναι αυτοί που έγιναν έτσι στην πορεία που δεν ήταν πάντα έτσι αλλά ξύπνησαν μια μέρα κ είπαν ότι αφού δεν τον φτάνουμε τον άλλον ασ τον καταρρακώσουμε... έλεος δεν υπάρχει πουθενά κάνας νόμος να μασ προστατεύει απο αυτούς που τα κομπλεξ και η ανασφάλεια τουσ τουσ έκαναν τόσο κακούς για τον άνθρωπο?

Ελπίδα..

Οι μέρες περνάνε παράξενα και δύσκολα. Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, γύρω μας, με όλη αυτή την βία που θυμίζει καζάνι που βράζει έτοιμο να ξεχυλίσει και με όλα αυτά τα απολύτως δυσάρεστα νέα που ακούμε διαρκώς στις ειδήσεις ή διαβάζουμε σε εφημερίδες και sites, όση αισιοδοξία και να διαθέτει κανείς προσγειώνεται απότομα σε μια πραγματικότητα που δεν ταιριάζει καθόλου ούτε με την άνοιξη ούτε με τις λιακάδες... Και καμιά φορά, όταν ξυπνάω το πρωί και χαμογελάω νοιώθω σχεδόν τύψεις που ελπίζω ακόμα και που επιμένω να βλέπω το χρώμα μέσα στο μαύρο, τουλάχιστον στα μικρά που αποτελούν το προσωπικό μου σύμπαν. Δεν είναι που δεν νοιάζομαι, κάθε άλλο, είναι που μου είναι αδύνατον να αντέξω την μιζέρια για πολύ. Ούτε καν για λίγο για να είμαι ειλικρινής. Και έτσι, αντιστέκομαι, όσο μπορώ, με χαμόγελο. Η χαρά υπάρχει ακόμα γύρω μας - και μέσα μας φυσικά-  στους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε και αυτοί, στις μικρές στιγμές της καθημερινότητας που δεν έχουν να κάνουν με την τιμή αλλά με την αξία τους, και σε όλα όσα κάνουν την ψυχή μας να φουσκώνει από ευτυχία.

Καμιά φορά κάνουμε το λάθος να ξεχνάμε πόσα πολλά είναι αυτά που έχουμε στ΄αλήθεια. Χανόμαστε μέσα σε αναζητήσεις και διεκδικήσεις που δεν έχουν αληθινό νόημα, δεν είναι τα πράγματα που κάνουν την ζωή μας καλύτερη και πρέπει να μάθουμε κάποια στιγμή να σκεφτόμαστε και να υπάρχουμε έξω και πέρα από αυτά. Κάποτε αναγκάστηκα να στερηθώ για καιρό ακόμα και τα αυτονόητα. Και πέρα από την παρουσία των δικών μου ανθρώπων που πονούσε κάθε λεπτό σαν μαχαιριά, αυτό που μου έλειψε απ' όλα πιο πολύ ήταν τα μικρά πράγματα που δεν μπορούσα να έχω. Τα μεγάλα ούτε που τα σκέφτηκα ποτέ. Ένας καφές στην λιακάδα, μια βόλτα, το να ανοίγω την πόρτα ότι ώρα θέλω και να φεύγω. Ή να έρχομαι. Να μαγειρεύω για φίλους και να μαζευόμαστε γύρω από ένα τραπέζι. Να χαζεύω το ηλιοβασίλεμα μέσα σε μια αγκαλιά. Ο αέρας να ανεμίζει τα μαλλιά μου. Να γελάω με την καρδιά μου. Τα χρώματα, το φως και η αίσθηση της ελευθερίας, και η υγεία πάνω και πέρα απ΄όλα.. Για μας και για τους δικούς μας ανθρώπους.  Αυτή είναι η αληθινή ευτυχία και αυτή, ακόμα την έχουμε. Οι περισσότεροι από μας τουλάχιστον. 

Και αν μπορώ να δώσω λοιπόν μια συμβουλή, που δεν μου αρέσει καθόλου να δίνω γιατί δεν είναι ούτε η θέση μου ούτε η διάθεση μου αυτή αλλά τέλος πάντων, είναι να διατηρούμε την αθωότητα και την πίστη μας στο καλό όσο μπορούμε.. Και να μένουμε αισιόδοξοι και καλοπροαίρετοι, να δίνουμε με χαρά ότι και όπου μπορούμε, να λέμε σ΄αγαπώ εκεί που πρέπει όσο πιο συχνά γίνεται, να δίνουμε ευκαιρίες, και να κρατάμε ανοιχτές τις προοπτικές και τις γέφυρες.  Ο χρόνος πάντα φέρνει αυτά που πρέπει. Και απαλύνει τις πληγές, και βάζει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις, και εμφανίζει ευκαιρίες και λύσεις ξαφνικά.

                                          ".....There is always hope....."

Ελπίδα..Hope..Hoffnung..Shpresoj..Esperanza..Sprenanza..L'espoir..Umut..Nadzieja..Tama

"..Σε όποια γλώσσα και να είναι παραμένει ζωντανή μέχρι το τέλος.." 

Αγαπητοί αναγνώστες,


πόσες φορές άραγε χαλαστήκατε για κάτι που δεν αξίζει? Εγώ πάρα πολλές.. και η μαλακία είναι οτι ενώ ξερεις ότι όσο και να σου λέει οτι θα αλλάξει μονό και μονό για σένα εσύ τον πιστεύεις γιατί οπως λένε η ελπίδα παιθενει τελευταία ακόμα και αν ξέρεις οτι σ'αυτήν την περίπτωση έχει πεθανει πρώτη πρώτη.. αλλά γιατί? γιατί το κάνουν αυτό? ποσό μαζόχες είμαστε όλοι? ΠΟΣΟ!? 




Είναι μερικές φορές που θέλω να τα σπάσω όλα εδώ..να πάω και να του πω "Άλλη δουλειά δεν έχεις? Γιατί μου γαμάς τι ζωή???" Και φυσικά η απάντηση είναι δεδομένη..."Εσύ φταις που κάθεσαι" Μάλιστα...και γαμό τις απαντήσεις...ελπίζω να πάθεις το ίδιο..να δεις πόσο πονάω που με έχεις στο περίμενε..αλλα μια μερα θα ξυπνισω και θα πω "Ε οχι..ο μαλακας τελος..καιρος να ζησω..ειμαι παιδι ακομα γαμωτο! "

"Τα παιζω ολα η τιποτα και βλεπουμε μετα..ολο και κατι θα γινει κατι γυριζει στο μυαλο μου και παλευει να βγει γιατι δεν ειναι κατι απ'ολα αυτα, δεν ειναι ποσοστα ολα η τιποτα μαγκα...ολα η τιποτα..αν οχι ολα..ΤΙΠΟΤΑ.!

"..Αλλά όσο κι αν με πονάς.. όσο κι αν μου τρως τη ζωη... όσο κι αν δεν ενδιαφέρεσαι για μένα.. εγώ θα είμαι εδώ.. γιατί ότι και να μου κανείς εγώ θα σε αγαπώ πάντα.. γιατί η αγάπη συγχωρεί..."